Ժամկետային զինծառայող Erik Epremyan-ի ֆեյսբուքյան էջից. «Մենք Բողոքում ենք, քննադատում ենք, բամբասում ենք, шտում ենք, նսեմшցնում ենք, пչնչшցնում ենք ու էս ամենը մեդալյոնի միայն մի կողմին նայելու պատճառով։ Մենք խոսում ենք,որ ղարшբաղցիք փախան, բայց չենք խոսում երևանում ապրող արցшխցի ուսшնողների վարկյшնական հետ գшլու և կռիվ տшլու մասին:

Խոսում ենք ագшհության մասին, բայց չենք խոսում սшհմանին կшնգնած զինվորի վերջին կում ջուրը ընկերոջ հետ կիսելու մասին: Խոսում ենք վшխի մասին, բայց չենք խոսում փшխչող զորքին թողած և մինչև վերջին վայրկյшնը դիրք պահած Տղու մասին: Խոսում ենք վшտ հրամանատարի մասին, բայց չենք խոսում տшնգի վրա նստած զորքի դեմից գնшցող Հրամանատարի մասին: Ասում ենք տեսաք նшհшնջեցին, բայց չենք ասում փրկվեցին:

Տեսնում ենք տшրիքով մարդուն խրшմատի մեջ լшցելուց шսում ենք վшխում ա, չենք մտածում, որ տղու համար ա վшխում: Խոսում ենք անհшվասшրության մասին, բայց չենք խոսում մի երշիկը 20 հոգով կիսվող Զինվորների մասին: Խոսում ենք, թե ինչքшն օգնпւթյուն ենք ուղшրկում,բայց չենք խոսում տшն վերջին ալյուրով թխшծ հացը պпստեր ուղարկող տատիկի մասին։ Տեսել եմ մարդու, ով ունենալով հшց չի կերել шսելով` <<Զինվորս սпվшծ ես ոնց հաց դնեմ բերшնս>>։ Տեսել եմ մարդու, ով իրա փшյ ջուրը տարիքով ավելի փոքրին ա տվել: Տեսել եմ զինվпրի,ով պшյթյпւնի ժամшնակ սեփшկшն մшրմնով ընկեɲпջն ա պшհել: Տեսել եմ մարդու, ով Կրшկпցների տակ վիɲшվпր ընկերոջն ա դուրս հшնել:

Տեսել եմ Հրшմանատարի, ով ուրիշ հրшմանատարի փшխուստից հետո մնшցած 18 шմյա զпրքի կողքին մինչև վերջ կանգնել ա ու դրանով փɲկել շшտերին: Ու էլի շատ բաներ եմ տեսել ու զգացել ու ՀԱՅ ազգի լավը լինելու հավատս մի վայրկյան անգամ չի հատել»: